Het is al weer een tijdje geleden dat ik een blogje geschreven heb. Niet dat ik stil heb gezeten. Integendeel. Ik heb ook nog een aantal wedstrijden gelopen. Vaak korte wedstrijden waaraan ik ook eerder mee heb gedaan. Het ging over het algemeen lekker, alleen was er weinig nieuws te melden.
Afgelopen zondag was nu wel weer eens een dag dat ik aanwezig was bij een trail waar ik niet eerder aan deel had genomen. Dit was de Rovertsche Leij Trail, een onderdeel van de Brabantse Trail serie, die in het Belgische Poppel georganiseerd werd.
De trail heeft dan wel start en finish in België, toch ligt het merendeel van de route van de 25 km in het Nederlandse natuurgebied rond de Rovertsche heide.
Net zoals bij veel andere trails is er bij deze trail ook geen tijdwaarneming en eindklassement. Toch maakt dat het niet minder leuk. Het is voor mij een mooie manier om eens rond te kijken in een gebied waar ik niet eerder ben geweest.
Ik mag vanuit de derde startgroep starten. Vooraf werd geadviseerd om een lange broek en shirt met lange mouwen aan te trekken vanwege de aanwezige muggen. Ook is er een lastig te lopen stuk waar je beter zou kunnen gaan wandelen.
Nu was het mij te warm om het kledingadvies op te volgen, ook door de aanwezige wind was er geen mug te bekennen.
Wel werd het stukje pad langs de Rovertsche Leij tussen kilometer 2 en 3 nogmaals genoemd bij de start. Ik ben benieuwd.
Na de start loop ik al snel weg bij de anderen. Na een klein stukje betonweg mogen we de weilanden in en komen we langs de Rovertsche Leij. Het slingert lekker en bij het eerder genoemde stuk sluit ik aan bij twee dames uit de 2e startgroep. Inhalen heeft geen zin. Daarvoor is het inderdaad te hobbelig. De dames lopen evengoed lekker ontspannen door. Voor mij dus ook geen reden om er langs te gaan en zo heb ik ook mooi de tijd om wat rond te kijken.
Als er weer ruimte is ga ik ze voorbij en door in een mooi tempo. Ik wil het vooral ontspannen houden want de baanwedstrijd van de afgelopen vrijdag voel ik nog een beetje in mijn benen.
Na 5 kilometer gaan we de Nederlandse grens over komen we in de lus rond de Rovertsche heide. Dit is een mooie route die door het bos slingert met regelmatig zicht op de heide.
In het begin haal ik nog veel lopers in van de startgroepen voor mij maar rond de veertien kilometer kom ik niemand meer tegen.
Een paar kilometer verder sluit mijn route weer aan bij de kortere afstanden, wat in houdt dat ik weer in mag halen. Toch is het ook wel een stuk gezelliger met alle andere lopers op het parcours.
Grotendeels kan ik lekker doorlopen. Soms moet ik even aansluiten achter een groepje. Het blijven leuke smalle paden. Alleen inhalen is onmogelijk. Maar wat maakt het uit, er zijn geen prijzen of klassement. En de route blijft mooi afwisselend.
En net als je jezelf af gaat vragen of er nu echt geen hoogtemeters te vinden zijn begint een mooi paadje dat volgens mij ook wel gebruikt wordt als mountainbike-route. Het is een leuke achtbaan. Heuveltje op en heuveltje af. Even lekker gas geven.
Niet veel later komt Poppel en dus ook de finish in zicht. Het is alleen nog langs de Rovertsche Leij terug. De wind is wel wat aangetrokken. Gelukkig zijn de buien weggebleven. Wel voel ik dit in mijn benen. Maar het tempo kan ik mooi vast houden.
Na 1.43 u kom ik uiteindelijk over de finish. Ik heb lekker door kunnen lopen en ook weer eens een mooi gebied kunnen ontdekken.
de Zandhaas 