Meestal kwam ik er pas achter dat de Woldbergtrail weer gehouden was als ik in de dagen er na de uitslagen zag. Toch wilde ik hier altijd nog eens lopen.
In het verleden reed ik namelijk regelmatig bij Steenwijk de snelweg richting Heerenveen op en dan zag ik aan de rechterkant dat mooie glooiende gebied met het boerderijtje. Het maakte me altijd nieuwsgierig wat er te zien zou zijn in het gebied er achter.
Toen Egbert Vink van de week op facebook aankondigde dat hij weer speaker zou zijn bij de Woldbergtrail wist ik dat ik dit keer het niet weer pas achteraf zou weten. Aangezien het ook nog in de agenda paste kwam het mooi uit en heb ik mij ingeschreven voor de 25 km.
Ik start dit keer niet al te rustig. Ik ben namelijk gewaarschuwd dat we al snel een smal paadje in gaan. Toch had ik best wat rustiger mogen starten. Vanaf de start loop ik namelijk direct weg bij de andere lopers. In het begin heb ik nog wel de hoop dat een paar snellere lopers vanuit het veld komen zodat ik nog een deel samen kan lopen, maar na een paar kilometer weet ik al dat het een tocht in mijn eentje gaat worden. Al moet ik nu niet te gek doen want aan deze temperaturen ben ik nog even niet gewend.
Het loopt echt heerlijk door de bossen, het franse laantje (lekker koel tussen de coniferen) en langs de kleine heidevelden. Soms wat op en neer maar geen echte heuvels. Na de regen van afgelopen dagen ook nog de nodige modderpoelen die niet te ontwijken zijn.
En het is te merken dat het echt lente is geworden. Ik heb onderweg zeker twintig bonte spechten gezien. Daarbij ook nog de nodige vlaamse gaaien, duiven en een eekhoorn.
Het is genieten zo in de bossen en de kilometer vliegen voorbij.
Bij de tweede verzorgingspost stop ik om even wat extra te drinken. Ik moet oppassen dat het niet te gezellig wordt, de vrijwilligers hebben wel zin in een praatje en ik heb ik nog wel een paar kilometer te gaan.
Na deze verzorgingspost komt het deel waar de trail zijn naam aan dankt. Het wordt nu wat meer klimmen en dalen. De Woldberg zelf is niet al te hoog maar als je er een paar keer achter elkaar op en af wordt gestuurd ga je dat zeker wel voelen in je benen.
De combinatie van de heuvel en de temperatuur en het feit dat ik ruim op kop loop maakt dat ik mijn tempo wel iets laat zakken. Echt hard pushen is nu nergens voor nodig.
De laatste kilometers zijn weer vlakker waarna ik na 1.45.46 u over de finish kom.
Ik heb lekker gelopen en het was leuk om deze mooie omgeving eindelijk ook een keertje goed te zien.
de Zandhaas 