Duinentrail 2023

De Duinentrail in Schoorl is al jarenlang een van mijn favoriete trailruns. Vorig jaar heb ik een keer overgeslagen omdat ik dat weekend al de Beartrail liep. Maar verder ben ik alle edities aanwezig geweest, zo ook dit jaar weer.
Dit jaar was het weer redelijk onstuimig. Gelukkig was het bij de start voor mijn 35 km, op het winderige parkeerterrein in Hargen aan Zee, wel droog.

Bij deze Duinentrail mogen we na 1 km al de mulle zandduinen in. Dat is altijd even afzien, het neemt namelijk niet geleidelijk toe in zwaarte. Je mag meteen vol aan de bak. Warm ben ik nog zeker niet. En ik heb ook het gevoel dat ik geen kracht in mijn benen heb. Dat is dus niet beter geworden na de Noordkop Trailrun van vorige week.
Naast het gebrek aan kracht in mijn benen heb ik hier ook al een leeg gevoel. Voor mij een teken dat het flink afzien wordt vandaag.

Na de zandduinen hebben we even een stukje om bij te komen, alleen weet ik dat er een steile trap aan komt. Het lukt mij dit keer zelfs niet om hardlopend tot halverwege te komen. Gelukkig hebben de lopers om mij heen het ook niet heel makkelijk en kan ik mijn achterstand snel weer dicht lopen.
De twee koplopers zijn al uit zicht verdwenen en daarachter zijn wij met een groepje van zes samen. Toch blijft het groepje niet lang bij elkaar. Het parcours blijft op en neer gaan door de herfstbossen en langzaam vallen de andere lopers een voor een af. Alleen Daan Glorie en twee lopers van Hera blijven bij mij.
Bij het klimduin in Groet kan ik wel sneller dan de rest afdalen maar de anderen zijn toch al snel weer bij mij. Het is nog wel erg vroeg in de wedstrijd om op avontuur te gaan. Zeker met de benen die ik vandaag heb lijkt mij dat ook niet slim.

Op de trappen achter het bezoekerscentrum neem ik even een gelletje. Wandelend gaat dat toch altijd net even beter en zo verlies ik maar weinig tijd. De aansluiting heb ik boven eigenlijk al direct weer gevonden.
Even later worden we ingehaald door Wilfred Verhagen hij liep op kop maar had een afslag gemist. Na een kort praatje wens ik hem succes. Vandaag gaat het mij zeker niet lukken om hem bij te houden.
En van de lopers van Hera heeft ondertussen ook moeten lossen, de andere loopt ondertussen ook al een stukje voor ons. Niet veel later komt ook de oorspronkelijke nummer twee ons voorbij, ook hij was een stukje verkeerd gelopen. En zo loop ik met Daan op de plekken 4 en 5. Eigenlijk had ik wel verwacht dat Daan met de andere lopers mee zou gaan maar hij geeft aan dat hij nog niet helemaal hersteld is van de marathon. Toch verwacht ik wel dat hij later nog een versnelling kan plaatsen, daar heeft hij inhoud genoeg voor op dit moment.

Eenmaal de bossen uit mogen we via de Kerf het strand op. Ieder jaar stuift er meer zand vanaf het strand het duin in. Hoewel het zand door de vele regen minder mul is verzuren mijn benen volledig. Gelukkig hebben we direct daarna wel wind mee op het strand en kan ik even herstellen.
Voor we weer het strand op mogen moeten we nog een lus door de duinen langs het Vogelmeer. Op een van de uitzichtpunten zie ik dat de loper voor ons nog wat verder weg is. Met een vierde of vijfde plaats ben ik ook tevreden, top 10 was het doel en dat haal ik zo ruimschoots.

Bij het Vogelmeer sluiten ook de lopers van de 10 en 17 km aan. Het is nu wel een heel stuk drukker op het parcours waardoor het goed opletten is met inhalen.
Met nog 2,5 km te gaan komen we zelfs in een file voor een hekje terecht. Zomaar over het schrikdraad klimmen zie ik niet zitten dus wachten we onze beurt af. En dan zie ik dat de nummer drie vlak voor ons in de rij staat. Dat gat hebben we dus heel snel dicht gelopen, wat betekent dat het beste er bij hem waarschijnlijk wel vanaf is. Dit geeft ons dus kansen en de strijd om de derde plek is weer volledig open.

Nadat we het hekje over zijn is het nog even file lopen tot het strand. Met de wind in de rug zet ik direct aan en ben Daan en de andere loper snel kwijt. Al doen mijn benen nu behoorlijk pijn en ben ik er zelfs wat misselijk van, ik ga door. Als ze mij nu nog inhalen heb ik er alles aan gedaan en hebben zij verdiend van mij gewonnen.
Bij het af gaan van het strand kijk ik ook niet meer om. Ik heb dus geen idee hoe groot het gat naar mijn achtervolgers is en ik probeer de snelheid er goed in te houden. Het is wat slalommen en soms ook door het hoge helmgras heen want er zijn nog veel andere lopers op het parcours. Toch weet ik mijn plaats vast te houden en kom ik na 2.49 u als derde over de finish.
Na 2012 en 2013 was 2018 de laatste keer dat ik hier het podium gehaald heb en nu dus weer. Voor mij een heel mooi resultaat waar ik erg tevreden mee ben. Nu eerst maar even een paar dagen bijkomen, dat heb ik wel verdiend.